Alıcılar Kaybeder

#1

Disiplin ve adanmışlık gerçekten önemli ve kritik, disiplin ve adanmışlığın neye olduğu daha da önemli ve kritik. Çünkü kim olduğunu direkt belirleyen, değerini belirleyen şeyler bunlar. Bir beta da adanmışlık gösterebilir. Bir beta da departmansal olarak muazzam işler ortaya koyabilir. Tarih boyunca dolu insan vardır böyle harika işler ortaya koyan ama beş para etmeyen, karaktersiz, yozlaşmış insanlar. insan sırf kendi heva hevesi için, basit tatminler için bile olsa sağlam işler çıkarabilir yani. Kendisine sikten motivasyonlar edinip bunlara adanabilir. Belli bir süreliğine hoş gözükebilir de kazandığı geçici başarı vesaire. Böyle bir rahatlama, küçük dağları ben yarattım kafasına sokabilir ki baktığında bu da anlık olarak güzel bir hissiyattır. Fakat hissiyattır işte. Hissiyatlar değişir ve geçicidir doğru olanı yansıtmaz. Eğer ki insan yaşadığı hayatta sadece etrafındakilerden almaya odaklanmış ise, amaçlarını ve hareketlerini kendisini yüceltmeye adamış ise er geç yaptıklarının bir cevap olmadığını, kendisine sadece boş beleş bir hayat verdiğini anlayacaktır. -bunu bilmek için ota boka dalıp çıkmaya gerek yok. Bire bir tecrübeye gerek yok, bazı şeyler yaşanmadan da bilinir bu da onlardan biri işte.- Kişi evrenin merkezine kendisini koyar da bencil bir mantalite ile hareket ederse varlığı ne kendisine fayda verir ne de etrafındakilere. şu vardır ki bir süre sonra böyle bir insanın etrafında da kimse kalmamaya başlar. Yalnızlaşır bir süre sonra çünkü kurduğu bütün ilişkilerin hepsinin sebebi uzun veya kısa vadeli karşı taraftan bir şeyler almaya çalışmak olmuştur ve insanlar artık bunu bilirler. Çıkar ilişkileri kısa vadede sanki bir avantajmış gibi görünür fakat uzun vadede artık akılsız toplum bile senden yüz çevirmeye başlar. En malı bile yavaş yavaş anlar ne bok olduğunu. Böylece yalnızlaşırsın. Etrafında kalanlarda senden bir şeyler tırtıklamak isteyen seninle aynı mantalitede olan çakallar olur. Bir süre sonra da anlarsın açgözlülüğün, benmerkezciliğin seni nereye getirdiğini amma geç olur. Olması gereken ise insanın kendi çapından çıkması, egosundan ayrılması ve etrafındakilere yardımı esirgemeyerek güzel işlere vesile olmasıdır ki bunu da ancak tanrı inancına sahip olabilmiş insanlar gerçekten başarabilir.