Behave Well

"Bir adamın büyü dediği şey, diğer adamın tekniğinden ibarettir." -Robert Heinlein

Moderatör: Co-Moderatör

Kullanıcı avatarı
belikebond
1. Nesil
Mesajlar: 201
Kayıt: 18 Haz 2018, 02:17

#1

Okunmamış mesaj

Kardeşlerinizin, çocuklarınızın küçük bedenlerinde istemeden o kadar fazla yaralar açabiliyorsunuz ki inanamazsınız. Dikkatli davranmak zorundasınız. Bu bir zorunluluk. İster anne ol ister baba veya büyük kardeş. Bütün aile üyeleri küçük aile üyelerine zorunlu çevredeki saçma insanlara gösterdikleri ilginin, odağın, sevgi gösterilerinin iki katını göstermek zorunda. Onlar Sizin sorumluluğunuzda olan bireyler ve onların gelişimine doğrudan etki edecek olan insanlar sizsiniz başka biri değil. Yaptığınız hataların ceremesini onlar çekecek yaptığınız iyi davranışların artısını onlar alacak. Onların Hayatına ve ileride nasıl bir insan olacağına inanılmaz bir etkiniz var. Bu gerçek ortadayken asla bilinçsizce davranamazsınız davranmamalısınız.
İki kardeşim var. En büyükleriyim. Onları yetiştirirken inanılmaz hatalar yaptım. Sadece ben değil annem ve babamda öyle. Her ne kadar iyi niyetli olsak da bu hatalar yapıldı ve geri alınmıyor. O yaşattığınız travmaları siz geri alamıyorsunuz, bütün hepsini çocuğunuza sırtına yüklüyor ve ''al bu senin yükün artık'' diyorsunuz. Geçmişe baktığınızda yaptığınız saçmalıkları, bilinçsizce verdiğiniz hasarları gördüğünüzde o ana dönüp düzeltemiyorsunuz. Onlarla tek şansınız var, iyi kullanmak zorundasınız. İstemli veya istemsiz açtığınız yaralar öyle kalıyorlar. Bir süre sonra kardeşlerinizin kötüleştiğini farkediyorsunuz. Yaptığınız yanlış şeylerin geri dönütünü kardeşlerinizden almaya başladığınız an hali hazırda yaşadığınız pişmanlık, acı ikiye katlanıyor. Katlanmalı da zaten.
Geçenlerde geçmiş yıllara dair kız kardeşimin ondan küçük olan erkek kardeşine dair duygularını, düşüncelerini yazdığı bir günlüğü tesadüf eseri buldum. Kendisine değer verilmediğini, sanki o yokmuşcasına davranıldığını, ondan küçük olan erkek kardeşini ondan daha çok sevdiğimiz ile ilgili yazılar yazmıştı. Çöktüm kaldım sadece. Her dediğinde haklıydı. O defterde yazan her şey doğruydu. Ona borçluyum yaptıklarımdan dolayı. Diğer aile üyeleri de öyle. Sonuna kadar borçluyuz.
İki kardeş arasındaki dengeyi bulmak inanılmaz bir önem taşıyor. İstediğiniz kadar çocuğunuza, kardeşinize onu en az diğer kardeşi kadar sevdiğinizi söyleyin. Eğer bunu davranışlarınıza dökmezseniz hiç bir anlamı yok. Eğer davranışlarınızda da bu gözükmüyorsa zaten büyük ihtimal sözlerinizde de ciddi değilsiniz demektir. -Davranışlarınızı nasıl doğruya kalibre edeceğinizi bulmak sizin işiniz. Mesela kız kardeşim ondan küçük olan erkek kardeşime çok kötü davranırdı ve kötü davrandığı için bizde onu aynı şekilde azarlar ve kızardık. Bizim ona kızmamız onun davranışının yanlış olduğunu farketmesini sağlamalıydı güya. Oysa tam tersi nefreti daha da körüklenirdi ve ertesi gün çocuğa daha da yüklenirdi. Bu böyle bir kısır döngüydü ta ki biz kendimizi düzeltene, yanlış olan davranışı kesene kadar-
Yine geçenlerde bilgisayarımda bir videoya rastladım eskilere dair. Ben küçük erkek kardeşimle oynuyorum. Elimde bir şişe var onunla ses filan çıkarıp onu güldürüyorum babamda videoya alıyor. Kız kardeşimde orada ama onunla hiç ilgilenmiyoruz bütün odak erkek kardeşimde. İlk önce bana geliyor kız kardeşim. Kendisiyle de oynanmasını istediğini gösteriyor hareketleriyle. Ben fark edemiyorum, kaale almıyorum onu. Sonrasında kameranın önüne geçiyor şaklabanlıklar felan yapıyor, el sallıyor, babamın dikkatini çekmeye çalışıyor. Babamda çekil kızım tarzı bir şey söyleyip kadrajdan çıkarıyor onu ve bizi çekmeye devam ediyor. Sonrasında kız kardeşim onu çekmediğimiz için üzülüp odadan çıkıp gidiyor. Çok kötü bir durum ya gerçekten. Mallığımızı böyle delilleriyle ortaya seren bir video. Her izlediğimde ağlıyorum çıldırıyorum bunu nasıl yaptık biz diye. -Değişiyor mu bir şey peki?değişmiyor. Zamanı geri alamıyorsun. En fazla ders alıp gelecekte o hatadan kaçınmaya çalışıyorsun ama geçmişte yaptığın öyle kalıyor. O yüzden onlarla geçirdiğiniz her anı dikkatli bir şekilde geçirin allah aşkına.- Küçücük yaşta çok acıttık canını. Sonrasında bu acısı ve kardeşine dair negatif duyguları davranışlarına yansımaya başladı. Ondan küçük olan erkek kardeşine her geçen gün daha da kötü davranmaya başladı. Fırsatını bulduğu her anda onu ezmeye sindirmeye çalıştı. Erkek kardeşim garibim neden kendisine böyle davranıldığını çoğu zaman anlamazdı bile. Kendisini birden nefret tufanın içinde bulmuştu. Cidden çok üzülüyorum onun için. Kız kardeşime yanlış davranmamızdan dolayı ona da dolaylı olarak zarar verdiğimiz için.
Şuan ilişkileri çok daha iyi bir seviyede. Yaşadıkları süreçleri ve bizim bu süreçlere olan etkilerimizi tam olarak idrak edebilecek
seviyede değiller belki ama elbet bir gün neler döndüğünü anlayacaklar. Umarım o gün bizi affederler.
Sonuç olarak biz böyle kötü bir durumdan pozitif bir ivme yakaladık. Biz yakaladıysak herkes yakalayabilir. Yeter ki ilk önce sorunu anlayın,duruma karşı bilgilenin farkındalığınızı yükseltin, ilişkinizi düzeltmek için özveri ve emek gösterin. Tanrı boşa çıkarmayacaktır.