Yorgun hissediyorum

Kardeşler birlikte durur ve sorunları birlikte aşarlar.

Moderatör: Co-Moderatör

esref su iciyor
1. Nesil
Mesajlar: 43
Kayıt: 19 Mar 2018, 12:12

#1

Okunmamış mesaj

Beyler sıkı durun soru geliyor. Şöyle diyelim bir akıl istiyorum sizden. Günüm çok yorucu geçiyor beyler. Bunları tatmin için yazmıyorum. Zaten bunu istesem de yapamayacak durumdayım. Neyse.

Kumkilerim sabah erken uyanıyorum kahvaltımı eder etmez dersin başına oturuyorum. Derslerle işimi halledince hemen elime tablet telefon alıyorum; Hacı'nın yazdıkları, BÇSY , Kancık Sözlük Entry'leri , burada sizin yazdıklarınız falan bunlara dikkatlice çalışıyorum. Bunları artık kafam almayacak duruma gelince, ısınma hareketleri yapıp bir yürüyüşe çıkıyorum veya dumbell kullanarak hafif spor yapıyorum. O işim bitince bir daha Hacı'nın yazıları, BÇSY... Akşama doğru Kuran okuyup sporumu yapıyorum duş alıp yatıyorum.

Buraya kadar tamam da beyler ne zaman "Televizyon izlemek, pc oynamak, maç yapmak..." vs şeyler yapmaya başlasam içime iğrenç bir his geliyor. Vaktimi boşa harcıyormuşum gibi hissediyorum. Otobüste bile boş durayım dinleneyim diyemiyorum. Açıp kitap falan okuyorum. Bir şeyler okumayı yalnızca artık kafam patates püresine döndüğünde bırakıyorum. 20 gün oldu sigarayı mastürbasyonu bıraktım. Onların da üzerimde yarattığı bir gerginlik var.

Buraya kadar okuyunca "Çok güzel, helal bee!" gibi tepkiler aradığımı falan düşünebilirsiniz belki. Ama yok beyler. Optimumdan uzaklaştım mı bilemiyorum. Günüm çok ağır geçiyor sanki askeri kamp... Size sormak istediğim de şu sizce fazla mı abartıyorum; yoksa normalde olması gereken bu, fakat buna alışmam mı gerekecek? Yani ne zaman eğlence amaçlı bir etkinliğe başlasam "Lan hassiktir yine vaktimi boş mu geçiriyorum?" diye bir ses geliyor içimden ve yaptığımdan zevk alamıyorum.

Bir de şu da var rahatlık tuzağına düşmekten çok korkuyorum çünkü bu benim zayıf noktam. Ve her saniye diken üstündeyim. "Ya kontrolümü kaybeder eski halime dönersem?" bu cümle aklımdan geçiyor.

Şu da olabilir: Eskiden hep boş beleş takılırdım. Günümün çoğunda yatar tavanı, halı desenin seyrederdim. Dışarıya çıkar ağzımda kürdan, banka oturur insanları izlerdim. Geçmişte bu kadar boş yaşamanın yan etkisi olarak şu anda çok sıkı çalıştığımı mı düşünüyorum acaba? Yani bunlar "Chok shıkı chalıstım moruq.." kuruntusu mu?

Nedir beyler bir doğrusunu gösterin, sizler neler yapıyorsunuz? Barış ve esenlik üzerimize olsun.
Kullanıcı avatarı
dun bugun yarin
1. Nesil
Mesajlar: 139
Kayıt: 18 Mar 2018, 13:22

#2

Okunmamış mesaj

Kanka kendine eziyet etmenin manası yok. Günlük kendine vakit de ayır, ama sınırı aşma. O sınırı aştığın zaman geri dönüşü zor ve acılı oluyor, tecrübeyle sabittir ehehe.
Kullanıcı avatarı
Tonga Sayıl
Silik
Mesajlar: 29
Kayıt: 11 Şub 2018, 23:05

#3

Okunmamış mesaj

Senelerdir konfor bölgesinin dışına çıkmamış, yazılımsal olarak çökmüş bir durumda olduğundan vücudunun değişime direnç göstermesi gayet normal bir durum. Bu direnci kasti olarak yaptığın soğuk duş gibi etkenler ile kapatabilirsin. Evrimsel süreçler bizi konforsuz bölgede serpilmeye programlamış. O konfor bölgesinden çıkman acılı bir süreç olabilir. Ayrıca istirahat etmeyi ihmal etme. Vücuduna ve kendine gereken zamanı ayır. Kendini ezme ama gevşeme aynı zamanda. Helal spor devam.
Kullanıcı avatarı
cufive
1. Nesil
Mesajlar: 34
Kayıt: 18 Mar 2018, 15:37

#4

Okunmamış mesaj

Zemin ve sartlar bu askerlige musaitse devam et. Kendinin farkinda olman hatta farkindaliginin da farkinda olman son derece guzel bir durum. Sen de belirtmissin zaten, "ya sendelersem" korkusunu. Birak zevk almiyorsan alma kanka. Acidan zevk almaya baslarsin bir sure sonra ki aliyorsun da zaten bence. Aci dedigim yari mecaz tabii ki.Tonga guzel ozetlemis zaten fazla soze mahal yok.Su yurudugun yol gercekten cok degerli, cok ozel, biricik bir yol. Senin yolun. Bence cok kiymetli, sence de oyle olsun.
Cevapla Önceki başlıkSonraki başlık